Πριν 2 μήνες περίπου έγινα για 2η φορά μαμά ❤️ και φυσικά η χαρά όλων μας είναι πολλή πολλή μεγάλη!
Προσωπικά νιώθω ευλογημένη που ξαναζώ το θαύμα της μητρότητας από την αρχή του: ένα τόσο δα πλασματάκι με γλυκιά & αθώα ψυχούλα, μικροσκοπικά ρουχαλάκια και πολλή μωρουδίλα… αυτή την τόσο ξεχωριστή μυρωδιά που έχουν τα βρεφάκια μαζί φυσικά με το ασυναγώνιστα απαλό δερματάκι ❤️
Βέβαια μαζί με όλα τα υπέροχα συναισθήματα, ήρθαν όπως ήταν λογικό και πολλές νέες απαιτήσεις. Ξανά ξενύχτια, ξανά πάνες, ξανά γουλίτσες (και πάει λέγοντας) και κάπως έτσι προσπαθούμε σιγά σιγά να βρούμε νέες ισορροπίες και πατήματα στη νέα μας καθημερινότητα με δύο παιδάκια πλέον σε διαφορετική ηλικιακή φάση.
Πώς είναι λοιπόν τώρα η ζωή με 2 παιδιά;
Με μια λέξη υπέροχη.! Ένα πράγμα σα να είσαι την ίδια στιγμή στον παράδεισο και στο τρενάκι του τρόμου🥰🤪
Σίγουρα υπάρχουν πολλές νέες προκλήσεις (!) και δεν είναι όλα εύκολα , αλλά σίγουρα είναι πιο εύκολα από αυτό που φανταζόμουν.!
Τι εννοώ;
Στην πρώτη μου γέννα, δεν ξέρω ούτε το πως ούτε το γιατί, αλλά είχα την ψευδαίσθηση πως αφού γεννήσω μέσα το πολύ σε 3 μήνες, θα ήμουν όπως ακριβώς ήμουν & πριν γίνω μαμά…! Ναι ναι ξέρω γελάτε και οπως φαντάζεστε έπεσα έξω 100%. Όχι μόνο 3 μήνες μετά τη γέννα δεν ήμουν όπως παλιά, αλλά βασικά ποτέ δεν ξαναγύρισα στην προ-μαμά εποχή μιας και άλλαξε εντελώς ο τρόπος σκέψης μου ☺️
Θυμάμαι όμως τότε πως οι αλλαγές στην καθημερινότητα, οι ατέλειωτες νύχτες, οι θηλασμοί μαραθώνιοι κλπ. μου είχαν έρθει κυριολεκτικά σαν σοκ.! Αυτή τη φορά όμως ήμουν με διαφορά πιο έτοιμη για ό,τι με περιμένε. Έστω δηλαδή και υποσυνείδητα είχα προετοιμαστεί ψυχολογικά γι’ αυτή την αλλαγή στη ζωή μας. Ήξερα πια από πρώτο χέρι ότι θα υπάρξει φάση προσαρμογής για όλους μας αλλά και μια περίοδος ιδιαίτερα απαιτητική σε ό, τι αφορά τα ωράρια και τις αντοχές.
Αποτελέσμα; Γκρινιάζω σαφώς λιγότερο που είμαι σχεδόν άυπνη και σίγουρα δεν με στεναχωρεί εξίσου η κλεισούρα και ότι ασχολούμαι βασικά μόνο με το μωρό και την Έλλη αφού ξέρω ότι αυτή η φάση θα περάσει.!
Το καλύτερο;
Προφανώς λόγω εμπειρίας, όλα με το δεύτερο μωρό μου φαίνονται πιο βατά. Είσαι δηλαδή με διαφορά πιο ψύχραιμος και ήρεμος. Δεν αγχώνεσαι με το παραμικρό, ούτε τρέχεις πανικόβλητος με το που το ακούς να κλαίει, ούτε παίρνεις αμέσως τον παιδίατρο τηλέφωνο.
Πολλές φορές αναρωτιούνταν όσο ήμουν έγκυος, αν θα θυμόμουν πως είναι να αλλάζω πάλι πάνες, να κάνω μπανάκι ένα τόσο μικρό μωράκι κλπ μιας και οι κόρες μου έχουν 5 χρόνια διαφορά. Τελικά όμως, όλα τα ξαναθυμάσαι και μάλιστα σου βγαίνουν εντελώς φυσικά και αβίαστα.
Επίσης, καταλαβαίνεις πολύ πιο εύκολα τι θέλει το μωρό σου. Πιάνεις για πχ με τη μία τα σημάδια ότι το μωρό σου είναι κουρασμένο, ότι κάτι το ενοχλεί ή πεινάει!
Και τώρα που αναφέρθηκα στο θέμα του φαγητού: ο θηλασμός συγκριτικά με αυτό που έζησα την πρώτη φορά (πληγωμένες θηλές, πόνος κλπ) τώρα ήταν (σχεδόν) παιχνιδάκι.!!! Εδραιώθηκε πολύ σύντομα (περίπου μέσα σε 2 εβδομάδες) και είχα ανεκτό-ευτυχώς-πόνο μόνο το πρώτο 10μερο. Έτσι η μπεμπούλα από την αρχή έτρωγε γερά 💪🏻 Και για τις μανούλες όμως που δίνετε μπιμπερό, φαντάζομαι ότι στο δεύτερο μωρό αποστειρώνεις και ετοιμάζεις το γάλα του με κλειστά μάτια.
Πώς υποδέχθηκε το μωρό η αδερφή της;
Καλύτερα δεν γίνεται που λέμε.! Τόσο καλά που και εγώ δεν το περίμενα σε αυτό το βαθμό τουλάχιστον. Η ανυπομονησία της Έλλης ήταν απερίγραπτη και η πρώτη τους αγκαλιά στ’ αλήθεια τόσο συγκινητική που θα μου μείνει αξέχαστη❤️
Είναι γεγονός πως όλοι οι γονείς έχουμε ένα άγχος να μην ζηλέψει το πιο μεγάλο μας παιδάκι και γενικά να πάρει θετικά αυτή την μεγάλη αλλαγή. Έτσι για μένα ήταν μεγάλη ανακούφιση αυτή η τόσο θετική & χαρούμενη στάση της Έλλης.
Την είχαμε βέβαια προετοιμάσει, έχουν και αρκετή διαφορά ηλικίας και ίσως και αυτό να έπαιξε ρόλο αφού είναι πιο ώριμη και συνειδητοποιημένη. Θέλει εννοείται να συμμετέχει σε όλα: στο μπάνιο, στην επιλογή ρούχων, να σέρνει το καρότσι και πάει λέγοντας.
Το μόνο θέμα μας είναι ότι θέλει συνεχώς να την φιλάει- κυκλοφορούν και λόγω χειμώνα και 1.000.000 ιώσεις οπότε την καημένη την Έλλη την έχουμε φουλ στην απολύμανση! Επίσης, τη ζουπάει και την αγκαλιάζει σφιχτά (!) και κάπως ανησυχώ ώρες ώρες, γιατί δεν είμαι σίγουρη για το πόσο κοντρολάρει τη δύναμη που βάζει. Σε κάθε περίπτωση πάντως χρειάζεται προσοχή και αν το μεγάλο σας παιδάκι είναι πιο μικρό από 5 ετών, καλό είναι να μην τα αφήνετε μόνα τους χωρίς επίβλεψη!
Φυσικά είμαι περίεργη να δω πως θα διαμορφωθεί η σχέση τους μεγαλώνοντας αν και πιστεύω πως και σε αυτό το κομμάτι πολύ σημαντικό ρόλο παίζουμε και πάλι εμείς οι γονείς. Για την ώρα πάντως δεν χορταίνω να τις χαζεύω: τη μία να την αγαπάει τόσο και να της μιλάει ακατάπαυστα (!) και την άλλη αν και τόσο δα μικρούλα να την κοιτάει τόσο έντονα μες στα μάτια και να της χαρίζει το πιο μεγάλο της χαμόγελο 😍
Το δικό μου θέμα βέβαια είναι να μοιράζω όσο γίνεται πιο δίκαια τον χρόνο μου και στις 2. Ειδικά τώρα όμως που η μικρούλα είναι τόσο μωρό, αυτό είναι πρακτικά αδύνατο και ναι το παραδέχομαι υπάρχουν στιγμές που έχω κάποιες τύψεις. Και αυτό γιατί με την Έλλη μέχρι να γεννηθεί η Βικτώρια ήμασταν τόσο συνέχεια μαζί που πραγματικά με συγκινεί, ακόμα και αν καμιά φορά αντιδρά σε μένα, που δείχνει κατανόηση και αγαπάει τόσο πολύ την αδερφούλα της και ας με μοιράζεται πλέον.!
Τελικά το 2ο μωρό είναι και αυτό έρωτας με την πρώτη μάτια;
Ένα μεγάλο ΝΑΙ η απάντησή μου.
Δεν ξέρω αν άλλες μαμάδες έχετε νιώσει έτσι, αλλά εγώ προσωπικά τόσο πολύ είχα γεμίσει συναισθηματικά με την Έλλη που δεν ήξερα αν στην καρδιά μου μπορούσε να μπει, να χωρέσει και δεύτερη αγάπη. Και εδώ διαψεύστηκα πανηγυρικά.! Όχι μόνο χωράει, αλλά παραχωράει θα έλεγα. Και αυτό γιατί βασικά με το νέο μωράκι δεν διαιρείς την αγάπη, αλλά ανοίγεις ένα εντελώς καινούργιο κεφάλαιο. Και αυτό το ένιωσα από την πρώτη στιγμή που γέννησα: Μιλάμε ουσιαστικά για κάτι εντελώς καινούργιο, ένα νέο έρωτα που σου κλέβει την καρδιά… για 2η φορά.!
Και μερικά facts:
Αν νομίζεις…
πως με το πρώτο σου παιδί τα έδωσες όλα, να είσαι σίγουρος ότι μπορείς να δώσεις ακόμα περισσότερα.
Αν ένιωσες…
ότι πήρες πολλή αγάπη, να περιμένεις ότι θα πάρεις ακόμη περισσότερη.
Αν διαπίστωσες…
ότι είσαι πιο ικανός και δυνατός απ’ ό,τι πίστευες όταν έγινες για πρώτη φορά γονιός, με το δεύτερο θα πιστέψεις ότι είσαι super hero🦸🏼♀️ Και αυτό γιατί καθημερινά θα ζεις φάσεις όπως: θηλάζεις το μωρό και η μεγάλη θέλει εδώ και τώρα να της φτιάξεις-εννοείται- τέλειο καινούργιο κοτσιδάκι (και ναι τα καταφέρνεις!).
Όσο περισσότεροι…
τόσο το καλύτερο λοιπόν! Έρχεσαι φυσικά αντιμέτωπος με τις δυνάμεις σου και τα όριά σου (δεν το συζητώ!), αλλά στο τέλος της κάθε μέρας το πρόσημο είναι σίγουρα θετικό και η ζωή σου γεμάτη καρδούλες ❤️
Μπορεί βέβαια ο συνεχής 8ωρος ύπνος να είναι για την ώρα όνειρο θερινής νυκτός, το σπίτι μας να είναι μόνιμα άνω κάτω και να θυμίζει παιδότοπο, να μην μπορώ ακόμη να φανταστώ το πρώτο μας ταξίδι όλοι μαζί, αλλά η ευτυχία, η πληρότητα και τα μαθήματα ζωής που μας δίνουν τα παιδιά, είναι πιστεύω ό,τι πιο βαθύ, ουσιαστικό και αληθινό 🙏🏻
Κλείνω με την εξής απορία: όσες έχετε 2,3,4… παιδιά: υπάρχει πια στιγμή που μπορεί να μείνετε εντελώς μόνες.;;; 🤪
Φιλιά πολλά & καλή δύναμη σε όλες τις μανούλες 💪🏻🥰 We can do it💪🏻🤪
Μαρίνα
☆ marinamartidou.com 